برای رسیدن به تعادل بین درسهای اختصاصی و عمومی باید تقریباً 70% از وقت ساعت مطالعهی خود را به درسهای اختصاصی و 30% را به درسهای عمومی اختصاص دهید. با این روش برنامهریزی تعادلی تقریباً میدانید که باید چند ساعت به هر درس اختصاصی یا عمومی اختصاص دهید. مثلاً از 70% ساعت مطالعهی اختصاصیها چند ساعت فیزیک یا شیمی مطالعه کنید.
آیا همیشه باید اینگونه باشد؟ آیا برهم زدن تعادل به ضرر شماست یا میتواند مفید هم باشد؟
برهم زدن تعادل میتواند گاهی مفید و حتی لازم باشد البته به شرطی که باعث تعادل دوباره در نمرات شما شود؛ اما چگونه؟
فرض کنید مباحث یک آزمون در درس زیستشناسی مباحثی است که نقطهی قوت شماست و وقت کمتری نسبت به آزمون قبل از آن در این درس احتیاج داشته باشید تا به تراز مورد نظرتان برسید. در اینجا یک باید و نبایدی وجود دارد که شما را هدایت میکند:
نباید:
ساعت مطالعهی کل خود را به دلیل آنکه در یک یا چند درس وضعیت بهتری دارید کمتر از هفتهی قبل کنید و باقیماندهی ساعات مطالعه را تلف کنید.
باید:
ساعت مطالعهی اضافی را به درسی که در آن آزمون ضعیفتر هستید اختصاص دهید.
با این کار اگرچه تعادل مطالعاتی را برهم زدید اما در نتیجه تعادل مطالعاتی آشکار خواهد شد.
نظرات شما عزیزان: